Непретенциозната позитивна меланхолија со која плени Моника во својот израз, е причината поради која во овие есенски денови, ви предлагам да ја прочитате, да ја разберете, да ја прегрнете. Затоа што нејзините парчиња уметност греат.
Моника Стојановска е по професија филолог, слободна поетеса, создавач на мали и големи соништа на инстаграм-профилот под името Моки, нејзиниот приватен, а сепак отворен свет.
На инстаграм-профилот кај неа се дише со мирност и спокој, како да мешате златножолт чај во шолја со изгравирани зелени ливчиња, или како да мирисате дуња заборавена на врв од ормар.
„Будењето на емоцијата кај луѓето е мојата најголема потврда дека правам нешто правилно“
Пишувате и правите мини налепници, честитки, нотеси, стегачи за коса… Сите овие изблици на уметност се како заеднички мозаик на тоа што е Моника. Па, која е Моника, всушност, низ оваа креативна приказна, приказната за Моки?
– Моки е моето прибежиште. Посветеноста кон креативното творење и естетиката отсекогаш биле навистина големо парче од мозаикот што го чинам јас, како што велиш. Таа моја оддаденост кон уметноста секогаш заземала различни облици низ годините. Моки е еден многу важен облик. Низ Моки, можам да бидам безгрижно своја и да ги пренесам сета конзервирана топлина и нежност кои ги имам за животот.
Да се биде уметник и сонувач во овие времиња, би рекла дека е навистина тешко. На што прво помислувате кога ќе се соочите со себе и со сите нешта што ги креирате?
– Лесно е да се сонува, но некогаш се чини невозможно. Често, дури, кога човек сонува во тешки времиња, се чувствува и виновно. Сепак, во мигот кога ќе видам дека некоја толку мала работа што сум ја создала, а што дотогаш не била таму, одеднаш направила некој да се почувствува добро, или воопшто – некој да почувствува нешто, си велам дека препуштањето на импулсот и сонот сепак се исплатело. Будењето на емоцијата кај другите луѓе е мојата најголема потврда дека правам нешто правилно.
Во вашата палета креации имате за секого по нешто, и сите тие мали, а големи примероци се со некаква порака која влева чувство на сигурност, на удобност. Како комуницираат овие нешта со вашата публика?
– Сигурност, удобност и прифатеност се клучните пораки што сакам да ги пренесам. Без разлика дали се во вид на збор или цртеж на хартија или е симпатичен вез на парче материјал, извезен со помош на мојата пријателка Татјана. Кога луѓето добиваат картичка со мој цртеж и порака, сакам да се почувствуваат вредно и прифатено, со сите свои слабости и мани. Пред сѐ, сакам да се почувствуваат како да не се сами и да си дозволат, макар на кратко, повторно да се чувствуваат како дете.
Освен што сте преведувач, вие и пишувате. Јазикот ви е природна „игра“. Што најчесто е вашиот мотив и тема кога пишувате? Кои нешта ве водат, кои ве застануваат?
– Пишувам со години и уживам во тоа. Пишувањето отсекогаш правело да се чувствувам ранливо. Понекогаш таа состојба ме плаши, но и ме успокојува, затоа што сфаќам дека кога се претворам во збор, сум недвосмислено јас. Мојата поезија била објавувана тука и таму, но сега веќе созреа доволно за да почнам да ја подготвувам и мојата прва збирка, која се надевам ќе биде набрзо завршена.
Оваа есен ќе…
– …Ќе правам онолку колку што можам и ќе се обидам да не подлегнам под притисокот да бидам „продуктивна“ по секоја цена. Ќе бидам со луѓето кои ми значат, ќе бидам сама со себе и ќе се обидам да се опуштам и да уживам најмногу што можам и во двете друштва.
- Преземено од slobodenpecat.mk, за да пристапите кон оргиналниот пост притиснете на копчето подолу.